Kultura obserwowana w Radhavallabh Sampradaya :-

W każdej nowej społeczności, w której żyjemy, jest niewiele zwyczajów; podobnie ta sampradaya Radhavallabh (społeczność) podlega pewnym tabu w swojej kulturze. Nie ma żadnych mitów ani zastrzeżeń do jakichkolwiek ziemskich radości, ale ukrywają one piękną sewa (służbę), która nie ingeruje w życie, ale jeśli zostaną uznane za wielkie dziedzictwo. Te normy kulturowe obejmują wiele rodzajów sewa lub usług:
Są one oznaczane na zajęciach kulturowych:
„Prakat sewa obejmuje aganję i vitija,
Bhavana sewa ukrywa w nim mansik, Ale daleko jest nitya vihar sewa,
To są media do wykonywania bhakti,
Ale sama dusza jest zakurzona w ciemności, Świątynia Radhavallabhji jest lampą,
To światło jak diament w skale”.

• 1. Aganja: Jest to rodzaj Sewa lub służby oferowanej za pomocą jakichkolwiek fizycznych środków ku czci Śri Radhavallabh Lala.
• 2. Vitija: Jest to rodzaj Sewa lub usługi wykonywanej w formie datków i dobroczynności.
• 3. Mansik: Jest to rodzaj Sewa lub służby oferowanej poprzez oddanie i medytację.

Kwiaty zaufania nawiązane w dewocjonalną nić :-

Jest to przygotowanie biżuterii Shri Radhavallabhji z kwiatów. Robią to ludzie, którzy przebywają tam pod okiem doświadczonych rzemieślników. To jest wyłączne, aby wiedzieć, że girlandy wykonane w samym Paryżu są ofiarowane bogu.

Znany historyk sztuki AK Koomaraswamy pisze: „z nowym pięknem definicji ustanawia klasyczną fazę bogatej indyjskiej dekoracyjnej sztuki kwiatowej, jednocześnie pogodnej i energicznej, uduchowionej i zmysłowej, wyrażającej nastrój w odniesieniu do teorii „Rasa” i ucieleśnienie uroku”. Nieżyjący już Goswami Kishorilalji Maharajsri, Teekayat Adhikari, maestro-architekt sztuki kwiatowej i projektant świątyni Radhavallabh, wyniósł tę klasyczną sztukę na nowe wyżyny.

Dewocjonalne kuplety śpiewane przez wieki :-

„Ensemble” lub „Samaj” składa się z kupletów z Radha Sudha Nidhi, które są intonowane przez Adhikari lub jego nominowanego (którzy są repozytorium większości tradycji), przechodzi na dziedziniec świątyni, gdzie codziennie śpiewane są utwory Dhrupad przy akompaniamencie tradycyjnego bębna znany jako „Pakhawaj”.

Mężczyźni, szef zespołu znanego jako „Mukhia”, śpiewają te kompozycje, napisane przez świętych poetów sekty w „Samaju”. Kompozycje te obejmują nabożne pieśni uwielbienia itp., skomponowane w różnych ragach i ragini w zależności od pory roku i czasu. „VRINDAVAN” był wybitnym ośrodkiem występów Samaj wykonywanych przez zwolenników Goswami Hit Harivansh Mahaprabhu, który sam był wybitnym kompozytorem muzyki klasycznej. muzyka i maestro muzyki. „Padas” śpiewane z „Vanis” (kompozycje dewocyjne różnych znanych wyznawców sekty) są pokrewne stylowi muzycznemu Dhrupad, zarówno pod względem struktury, jak i trybu recitalu.

Higiena w kreatywnych słowach Apras-Sapras! :-

„Sanitarność” lub „Apras sapras” to bardzo logiczna norma, również naukowo przestrzegana, stosowana w celu utrzymania warunków higienicznych. W nauce higiena jest uważana za ważny aspekt życia; pomaga zachować zdrowie, a także koordynować każdy aspekt zdrowego życia.

W świątyni podąża się za tą samą teorią z innym motywem, że przybysze nie dotykają niczego z „paryzara” – dziedzińca i kapłanów, dopóki nie będą pracować w służbie Sriji, możesz osiągnąć Sriji tylko wtedy, gdy udowodnisz, że jesteś czysta zewnętrznie jak i wewnętrznie przez duszę. Ale tylko Goswami mają prawo osobiście oferować swoją służbę Sriji. Podobnie ten rodzaj higieny jest utrzymywany w kuchni w formie Bhogów „Sakra” i „Nikhara” przygotowanych dla Shriji.